Vorig jaar schreef ik rond deze tijd een stukje over de huizen die vanwege Halloween veranderden in spookachtige plekken. Ik vroeg mij toe af of mensen nog wel echt aan de werkelijke betekenis van Halloween dachten. Waarschijnlijk niet. Zo is het ook gesteld met Kerst. Ik heb dezelfde tuin vandaag gefotografeerd, nu in Kerststijl. Ook Kerst begint steeds eerder, tenminste de merchandise er omheen en het plaatsen van de kerstboom. Wachtten we eerst nog tot Advent, nu heb ik de adventssterren al zien hangen. Waar wordt nog het werkelijke verhaal verteld? Waar gaat het over bij Kerst? De acteur Bastiaan Ragas zocht een Christelijke school, waar nog de verhalen uit de Bijbel werden verteld, waar de waarde van het geloof in God nog centraal stond. Het woord Licht, mag dan nog centraal staan, maar Jezus? Hij was geschokt en vond dat we als Christenen de ander iets waardevols onthouden. Gisteren hadden we een preek, waarin we werden opgeroepen te zijn als Daniel. Ergens een grens trekken, waar je zegt: hier moet ik niet nog meer water in de wijn doen, hier moet ik tegen ageren. Dit gaat in tegen mijn geloof in Christus. Daniël weigerde het over weldadige eten van de tafel van de koning te eten, maar koos voor groenten en water.
Ik ben best vaak iemand die meebeweegt met de gedachten van anderen. Mij in kan leven, ze begrijpen, maar ik stel liever geen grenzen. Vaak vanuit het denken: Mag ik wel over een ander beslissen, moet de ander voldoen aan mijn normen? Ik besef dat het goed zou kunnen zijn voor die ander om te leven naar Gods wil, maar wie ben ik om te beslissen over een keuze die wordt gemaakt. Ken ik werkelijk de situatie van de ander?
Afgelopen week stond de wereld op zijn kop omdat Israëlische voetbalsupporters waren aangevallen in Amsterdam door jongeren in auto’s, op scooters. Heel de wereld was verontwaardigd. Terecht, ook ik was geschokt, zoveel geweld tegen onschuldige mensen. Mensen met een joodse afkomst. Maar het uitdagende gedrag van de supporters, wat er aan vooraf ging, was net zo heftig. Zeker met de politieke situatie in Israël en Gaza. Ik wil geen oordeel uitspreken, maar wanneer luisteren we naar beide partijen? Wanneer willen we het verhaal van de ander echt horen? Wanneer staan de mensen weer centraal? Wanneer stoppen leiders met hun eigen positie te redden, te handhaven ten koste van zoveel levens. Vandaag een verhaal in Trouw met de vraag: Wanneer gaan we het over Vrede hebben i.p.v. over oorlog?
Wanneer komt het werkelijke Licht in ons leven?
foto: Jaco Boven