Onlangs was er bij het Journaal een Syrisch meisje van een jaar of veertien, die in een noodopvanglocatie van Vluchtelingenwerk zat. Ze was depressief, vroeg zich af, waarom ze nog leefde. De vreugde was weg uit haar bestaan. De opvangplek bood haar geen veiligheid. Ik was geraakt door haar verhaal. Overdag had ik juist een nummer van Güngör: ‘Who we are’ beluisterd. Een lied geschreven als reactie op de vluchtelingenstroom vanuit Syrië. We hebben nu te maken met een grote stroom vluchtelingen uit Oekraïne. Het raakte mij. ’s Avonds hadden we bij de Lectio-groep een tekst die ging over Jezus die zegt: ik heb geen plek om mijn hoofd te ruste te leggen. Ook Jezus was vogelvrij in Israël. Ik merkte dat ik mij machteloos voelde. Wat kan ik doen aan die stroom van mensen, die op zoek zijn naar een veilige plek, een betere toekomst. Weg van ellende, oorlog, bommen en beschietingen. Mensen vluchten niet zomaar. Je land verlaten is een grote stap. Ik realiseer mij dat we in een veilig land leven, ook al hebben we nu te dealen met opstandige boeren, mensen die geen vertrouwen hebben in de overheid… Maar toch: we hebben te eten, drinken. Kunnen onbeperkt gaan en staan waar we willen. Hebben een dak boven ons hoofd. Kunnen zondag naar de kerk, kunnen ons uitspreken…
De gesprekken bij de Lectio hielpen mij wel. We weten ook dat we niet de ellende van de hele wereld op onze schouders kunnen dragen, maar we moeten wel doen wat we kunnen. Soms is dat alleen ons gebed. Een andere keer is het actief worden bij vluchtelingenwerk. Wat je doet moet ook bij je passen, bij jouw agenda. Bij de eerste stroom vluchtelingen uit Oekraïne hebben we wel nagedacht over het opvangen van een gezin of van jongeren, maar we moesten reëel zijn. Dit voorjaar had ik een te volle agenda, dan doe je ook geen recht aan de mensen die je opvangt. We kwamen tot de conclusie dat andere dingen in het leven ook belangrijk zijn. Wat ik ook realiseerde is dat we zelf ook in balans moeten blijven. Niet teveel hooi op onze vork nemen. Doen wat past… Toch blijven ook de vluchtelingen op ons netvlies… Ook al is er minder aandacht voor hen in de media, het blijft wel in ons hart, in ons gebed…
Bovenaan deze pagina staat een foto van de website van Stichting Vluchteling over Nacht van de Vluchteling. Een wandeltocht, waarbij je zoekt naar sponsoren… wie weet volgend jaar. Ik zet het in elk geval in mijn agenda…
En beluister/ bekijk ook het nummer van Güngör! (Live kan ook: ze komen dit jaar naar Graceland!!)