Ik ben een verzamelaar. Ik zal het maar gelijk bekennen. Ik bewaar van alles. Dingen krijgen hun waarde, omdat ik er iets mee heb. Ik heb het gekregen van iemand of als ik een boek heb gelezen, wil ik het ook graag zelf hebben. Het verhaal wordt iets van mijzelf. Ik was dus geen goede voor een bibliotheek. Je zou kunnen zeggen dat mijn bibliotheek nu boven op de werkkamer staat. Tuurlijk gooi ik wel eens wat weg, maar ik zie in heel veel dingen mogelijkheden. Het motto: Wie wat bewaard, die heeft wat. Zo vond ik onlangs voor een reünie van mensen die in de band Daniël en/of Gist hadden gezeten, nog een cassettebandje met oude opnames van een optreden. Een wereld aan herinneringen komen dan boven. Ook heb ik nog drie stenen: blauw, rood en groen. Deze kon je bij een eerste weekend à la Taizé van Youth for Christ rond Hemelvaartsdag (volgens mij “Vierentachtig”) ophalen als het desbetreffende woord: geloof, hoop en liefde (de volgorde weet ik niet meer precies) voor jou betekenis had. Elke avond één. De eerste steen ben ik pas de tweede avond gaan halen… Ook heb ik alle symbolen van de Dorpskerk op Flevo nog. Symbolen, die we hebben uitgedeeld aan mensen, maar ook die we gekregen hebben…
Vorige week waren we met onze jongste zoon en zijn vriendin bij de Dutch Design Week. Een mooie inspirerende plek met veel geëngageerde kunst en ontwerpen… Uit twee kleine printers kwamen de volgende teksten:
“Ik vind niet dat al het materiële moet blijven bestaan, want dan zou de hele wereld een museum zijn”
“Het archief is een verzamelplaats, het kan een lade zijn….”
Eigenlijk zijn beide teksten waar. Bij de eerste tekst maken we heel vaak wel een keuze: wat mag blijven en wat niet. Dat kan een vergissing blijken te zijn en iets kan ook een juweeltje worden. Zo zijn in veel steden singels dichtgegooid, oude gebouwen gesloopt tgv de auto of nieuwbouw. Ook verdwijnt er veel van het materiële in de container, gaat naar de afvalstort. Dat is vaak omdat we al zoveel hebben, het is van onze overdaad en we zijn vaak niet bereid om vooraf goede keuzes te maken. Vandaag las ik dat wij Nederlanders gemiddeld 20 nieuwe kledingstukken en 6 paar schoenen per jaar kopen. Dan heb je gauw teveel…
De tekst over het archief sprak mij ook wel aan. Bedenken dat je keukenlaatje met allemaal kleine dingetjes een archief is. Je kan er, indien nodig, een schroefje of een klemmetje uit halen, maar hoe vaak gebeurt dat? Archief doet altijd denken aan een stoffig iets, maar als je bedenkt dat ook je boekenkast een archief is, waar je maar zelden een boek pakt om het voor de tweede keer te lezen. Zo heb ik nog een vakantie-archief, een creatief-archief met patroonbladen, creatieve ideeën, materialen enzovoort. Ik denk dat Gerhard nog wel meer archieven kan bedenken. Eigenlijk ben ik een archivaris, dat klinkt veel beter dan verzamelaar. Maar als ik er nu zo over denk: ik heb geen zin om een stoffig oud vrouwtje te worden, die allerlei dingen opbergt zonder dat ze ooit nog het daglicht zien… Daar is het leven te mooi voor!!