Laatst viel een blaadje van een plant. Het had een mooie hartvorm. Het zou het goed gedaan hebben bij Valentijnsdag en Moederdag. Het is de groei van een blad, om iets heen, tegen de verdrukking in. Dit zie je ook bij wortels van een plant. Als de wortels een steen tegen komen, groeien ze er omheen of een andere kant op. Ik dacht hieraan toen ik afgelopen dinsdag naar de film: ‘The Saltpath’ was geweest. Het is de verfilming van het boek dat wij kennen met de titel: Het Zoutpad. Over een echtpaar dat werkelijk alles verliest. Door een gerechtelijke uitspraak en oneerlijk gedrag met betrekking tot een financiële investering van, wat ze dachten dat een betrouwbare vriend was, moeten zij hun huis uit. Daardoor lopen zij bijna al hun inkomsten mis. Bij Moth (de echtgenoot van Rayner Winn, de schrijfster) wordt een progressieve spierziekte vastgesteld. Ze hebben geen recht op andere woonruimte, ze zijn niet acuut genoeg, hebben geen inkomsten meer en besluiten het ‘South West Coast Path’, een Britse langeafstandswandeling te gaan lopen. Een route van zo’n 1000 km langs de Engelse Zuidkust. Het is voor hen een vorm van verwerken.
Het is een verhaal over uitzichtloosheid en armoede. Over niet weten of ze genoeg geld hebben om eten te kopen, over uitputting en wanhoop. Over ontmoetingen met knorrige Engelsen, wandelende hipsters en een jonge vrouw, die tegen de wens van haar bazin, hun het eten geeft, dat anders zou worden weggegooid. Over omgaan met de grillen van de natuur, de zee, die de tent overspoeld (O, ja: vloed!). Over het koppig doorzetten van dat onmogelijke plan, omdat ze simpelweg geen alternatief hebben. Over het verdriet van het verlies, de boosheid die er naar elkaar toe is, omdat de één een verkeerde deal heeft gesloten en de ander een brief te laat aan de rechter heeft laten zien. Natuurlijk ook over de liefde en de hoop. Het is een tocht tegen de wind in, met steile klims en diepe dalen. Het is vergelijkbaar met het leven. Met de pijn die er kan zijn, maar ook de hoop. Raynor Winn beschrijft de ervaring van het lopen als geen ander. Die overweldigende natuur, de oceaan, de stranden en de kliffen. Hun geploeter om te overleven. Bij het ritme van het lopen, het ritme van de getijden, het ritme van dag en nacht. Het ervaren van de elementen, de zon op je gezicht, het zout op je lippen en dit ondergaan. Een vrouw die ze ontmoeten zegt het zo: ‘Jullie hebben het. Mensen gaan vaak het gevecht met de elementen aan, maar als je je door de elementen laat raken, wanneer je dat laat gebeuren, dan zul je nooit meer hetzelfde zijn.’ En dat gebeurt ook bij Raynor en Moth. De overwinning is er, de effecten van Moth’s ziekte nemen af. De liefde groeit, verdiept. Het zout dringt door in de huid… Het Zoutpad . Leer of zoek een weg om dat wat op je pad komt te omarmen, een deel van je leven te laten zijn.