Er is de laatste tijd veel gedoe over klimaatactivisten, die een beroemd schilderij besmeuren met soep of tomatenketchup en zichzelf vastlijmen aan de muur of lijst. Nu wil ik hier geen standpunt innemen in de discussie, maar met twee kinderen die in een museum werken, ontkom je niet aan een gesprek hierover. In het gesprek vroeg ik mij wel af of deze acties wel het gewenste effect hadden. De aandacht ging nu vooral naar de schilderijen en wat de schilderijen, hele dure, waardevolle kunst, wordt aangedaan. Mijn schoondochter reageerde daarop met een opmerking in de strekking van: “Hieruit blijkt dat we een schilderij meer waard vinden, dan het milieu en wat er nu gebeurt op deze aarde.” Deze gedachte bleef bij mij hangen. Want zijn wij echt zo betrokken op wat er gebeurt met ons thuis, de aarde. Willen we echt verandering of laten we vooral onze portemonnee spreken? Laatst deelde iemand een bericht op Facebook wat we zelf zouden kunnen doen aan het milieu, een soort regels. Daarop werd gelijk gereageerd met: laten ze van mijn stukje vlees afblijven. Eigenlijk willen we niet veranderen, willen we niet echt anders. De zoon van een kennis reisde altijd met trein en boot als hij ergens naartoe moest. Nu heeft hij een kind en maakt hij de keuze voor een auto. Vast een weloverwogen keuze, maar het is wel hoe ons systeem werkt. Het openbaar vervoer wordt steeds beperkter en we investeren in nieuwe wegen en auto’s. En ik besef: ik ben geen haar beter!!!!
Op de Dutch Design Week was veel aandacht voor nieuwe materialen. Eén van die nieuwe materialen was wol. Het kwam gewoon van een schaap…. Er werd bij gezegd dat kinderen niet eens meer weten wat wol is. Dat we zo gewend zijn aan onze synthetische, op olie gebaseerde goedkope materialen dat we vergeten zijn dat er zoveel mooie materialen zijn, die we kunnen gebruiken voor bouw, kleding, speelgoed, huishoudelijke apparaten.
Mijn droom is dat ook de politiek echt een schuif gaat maken en nadenkt over oplossingen voor de lange termijn. En voor mijzelf: ik zou meer respect moeten hebben voor de schepping en elke keer weer opnieuw nadenken over wat ik wel/ niet doe. Vanavond naar de Ziggio Dome voor een concert. Probleem: geen OV voor de terugreis, dus wordt het de auto. Ik bedenk dat ik de volgende keer hier eerder over na moet denken en kijken voor een alternatief.
link voor foto en een aanvullend artikel:
Wat heeft Van Gogh misdaan? Waarom klimaatactivisten kunst besmeuren | RTL Nieuws