De reis naar Cantignergues in september ging jammer genoeg niet door. Omdat Gerhard wel vrij heeft, gaan we een paar dagen naar Schiermonnikoog. Ik ben daar ruim dertig jaar geleden een keer geweest, maar kan mij weinig herinneren, alleen dat we toen Paal 10, een strandtent, moesten bezoeken. In de voorbereiding, nooit een heel strakke bij ons, zien we dat we op De Balg, aan de oostkant van het eiland, zeehonden zouden kunnen zien. Dat lijkt ons wel wat. Gewapend met de verrekijker, fotocamera, extra lenzen en een statief gaan we op weg. Eerst op de fiets, omdat het anders echt te ver lopen is, naar een Meetpunt, waar we de fietsen parkeren en beginnen aan de wandeling. We zijn niet de enigen.
De meeste mensen lopen gelijk naar het wandelpad, maar wij besluiten een uitstapje te maken voor het Meetpunt. Dit is een hoge houten constructie en vanaf dat punt heb je een mooi uitzicht over het eiland. Vandaar lopen we voor ons gevoel dezelfde richting op als de andere mensen, maar niet volgens het pad. Fout!!?? De natuur is schitterend, we kruipen onder schrikdraad door, maar we komen na een uur bij een brede slenk uit, waar we echt niet overheen kunnen. We zijn dan wel naar het noordoosten gelopen, maar moeten via het wandelpad aan de noordkant langs de slenk. We moeten dus terug. We zijn allebei blij dat we in alle rust hebben genoten van de indrukwekkende natuur, maar ja, de Balg gaan we nu niet meer halen.
We lopen nog een heel eind in de goede richting, maar het is echt te ver. We moeten terug en lopen via het Waterstaatpad. Ergens moet een doorsteek zijn naar het Meetpunt, maar ja, waar? Wij zijn niet de enigen die zoeken en als ik tegen een echtpaar zeg, dat het allemaal niet makkelijk te vinden is, beamen zij dat. Ze vertellen dat ze zelf ergens uit het riet zijn gekomen en dat daarachter een pad loopt naar het Meetpunt. We zijn gered!!!
Ik bemerk, dat ik er vanuit ga, dat iedereen wel net als wij onderweg is naar de Balg. Maar dat is natuurlijk niet zo. Ieder kiest zijn eigen pad, heeft zijn eigen plan of loopt maar wat… Je gaat uit van je eigen wensen, mogelijkheden en beperkingen. Op je weg heb je soms de hulp van een ander nodig, een richtingwijzer. Elk mens heeft een eigen doel in het leven en ook de route loopt voor iedereen anders. Een verkeerde route is niet gelijk fout, het geeft nieuwe inzichten, het kan een levensles zijn. Mensen zijn uniek, hebben hun eigen drijfveren, talenten, maar ook moeiten… We turen vaak in eenzaamheid op onze routekaarten of op Google Maps. Maar onderweg mag je gerust de ander vragen je te helpen. Bij een pelgrimstocht gaat het ook om het delen van jouw verhaal.
Dankzij het delen van ons verhaal en de hulp van anderen, komen we weer aan bij het Meetpunt.
De volgende dag doen we een nieuwe poging om bij de Balg te komen. Een mooie wandeling over het strand. Na een dag lopen, zijn we heel wat blaren rijker, maar zonder foto’s van zeehonden. Dan maar op de laatste dag met de Balg-expres op zeehondenjacht… We rijden het hele eiland over tot het puntje, maar nee: niet gelukt. Op de veerboot naar huis steekt een zeehond even zijn kop boven het water uit en zwaait ons uit…
2 comments for “Schier”