Hoe gaat dat samen lopen?

Het spreekt voor zich dat er een hartelijke ontvangst is met koffie of thee en het bijpraten over de bekende koetjes en kalveren. Daarna is er de vraag naar iemands leven, werk, relaties, gezondheid. Misschien wil de ander iets bijzonder aandacht geven? Soms is de geloofsvraag door heel het gesprek heen geweven, soms ook niet. Aan het einde van het gesprek, na een uur, vijf kwartier is er het gebed om de zegen.

 

De relatie tussen de lopers

Een ieder stelt het op prijs als er een ontspannen, open relatie is tussen mensen. Er is tussen de begeleider en de gesprekspartner geen machtsverhouding, hoewel de plaats van beiden duidelijk is. Het is een valkuil voor de begeleider om teveel op de stoel van de adviseur of coach te gaan zitten en daardoor niet aan te sluiten daar waar de ander zich bevindt. In de brief aan de mensen in Rome spreekt Paulus over aanvaarding. Hij zegt: ‘Aanvaard elkaar zoals ook Christus jou heeft aanvaard.’ Dat is een mooi uitgangspunt. Aanvaarden zonder voorwaarden, zonder moraalridderschap. Aanvaarden uit liefde. Daar moeten we onszelf steeds in oefenen.

 

Wilfried Stinissen, een Belgische monnik heeft prachtig beschreven hoe de relatie tussen de begeleider en de gesprekspartner werkelijk hoort te zijn. Je kunt dat hier lezen.

 

Wie zijn de begeleiders?

Het is belangrijk dat een geestelijk begeleider iemand is die nuchter is en met God leeft en van tijd tot tijd zelf stil valt en bidt. Die weet heeft van zijn eigen sterkte en zwakte en geen meetlat hanteert maar geduldig is en nog meer geduldig leert te worden… Hij/zij vindt het van belang om een zoekend gelovige te zijn. Het zijn mensen die andere inspireren ook God te zoeken.