Afgelopen weken zijn Gerhard en ik op vakantie geweest. Precies tussen de verjaardagen van de (klein)kinderen in. Vandaar ook even geen blogs…De reis ging via een vriendin in Frankrijk naar de Pyreneeën, vervolgens naar de Costa Dorada (dicht bij de Ebro-delta, vanwege de vogels), een paar nachten Barcelona en dan naar de Ardèche in het gastenhuis van de schoonouders van onze dochter. Een hele rit, maar goed wandelweer en mooie uitzichten was het allemaal de moeite waard. De wandelingen waren veelal heen en weer wandelingen. Nu ben ik wel voorstander van rondwandelingen, maar dat laat zich in de buitenlandse natuur niet altijd dwingen. Of de rondjes worden een heel stuk groter. Ook lopen wij drie keer zo lang over een afstand dan de Spanjaarden/ Fransen. Onze bergconditie is minder goed en we genieten ook regelmatig uitgebreid van de omgeving. Gelukkig zien we ook autochtonen de kortste heen en weer route nemen, maar daar staan dan wel weer de mensen tegenover die het pad dat wij lopen, fluitend hardlopen… Ach ja, we hebben ons erbij neergelegd en zijn blij met de vele wandelingen die we hebben gedaan. Het kost ons al genoeg inspanning. Bij een wandeling denk ik al bij de eerste waterval dat dat degene is, die bijna bij het eindpunt van de route ligt, niets is minder waar. Op nog geen één derde. Gelukkig is dan de waterval, waar het omgaat, extra spectaculair en overweldigend. En als je een mooie berg met rondom sneeuw beloofd wordt, dan is het leuk als je nog een klein stukje verder loopt, want dan is het uitzicht daarop prachtig, mooier dan alle previews. Je moet dan wel weer dat hele eind terug, maar een andere kijk op de natuur is ook weer bijzonder.
Wandelen is genieten, toch kom je ook verrassingen tegen. Zo kan het zijn dat je ineens geen teken meer ziet, dan blijkt dat het een heen en weer route is. Het kan ook dat je bijna op een langeafstandswandeling zit, die afwijkt van jouw route, gelukkig word je nog net gered door een kruis door het door jouw te volgen teken. Ook kom je van die mooie paaltjes tegen. Ze geven allerlei richtingen aan, maar je hebt geen idee, want alle genoemde gehuchten staan niet op jouw kaartje van de omgeving (we maken vaak een foto van een uitvergrote kaart van de omgeving).
Het wordt helemaal lastig als je beiden niet op één lijn zit. Moeten we rechts- of linksaf? Houd de route hier op of moeten we nog verder? Ik heb over het algemeen wel een redelijk richtingsgevoel, maar met al die kronkels in de bergen, kan het ook misgaan. Zelfs in steden gaat het niet altijd goed. Zo liepen we vanaf het hotel in Barcelona (we zaten dichtbij Saint Pau Hospital) naar de Sagrada Familia. Ik herinnerde mij dat je van het ziekenhuis, rechtstreeks naar de kerk kon lopen. Maar we kwamen erachter dat we vanuit het hotel op een zijingang uitkeken. Oeps…
De vakantie zit erop. Voor velen van jullie zal hij nog beginnen. Veel plezier en geniet van groete, maar zeker ook van de kleine dingen.
foto: Jaco Boven