Pad op pad
Soms wordt je oog naar iets getrokken. Je weet niet altijd waarom. Van de week had ik ook zo’n ervaring. Gewoon op straat dacht ik, dat ik een heel erg dikke pad zag. Omdat padden niet snel wegspringen, wilde ik even een foto te maken. Bleken het ineens twee padden te zijn. Ze waren bijna in hun postie bevroren, zo stil zaten ze. Bijzonder om te zien. Zo verbaas ik mij telkens weer over de schoonheid en doordachtheid (als dat een woord is) van de natuur. Elke plant, elk dier heeft weer een unieke vorm van groei en bloei, kleur en geur, ontwikkeling en voortplanting. Als je het goed bekijkt, kan het leven niet saai zijn, als je je maar laat verrassen.
Vroeger nam mijn vader altijd elzenkatjes mee naar huis. Die stonden best een tijdje, maar ik had nog nooit gezien dat ze als ze aan de boom blijven gele sprietjes krijgen met een soort meeldraden. Ook kan ik genieten als ik kijk naar de manier waarop ieder blad uit de tak tevoorschijn komt. Het blijft allemaal indrukwekkend. In de tuin zie ik op de meest verschillende plekken bloemen tevoorschijn komen, maar ook onkruid, maar ja, wat is onkruid. Soms kan ik niet zien wat het is en laat ik het even doorgroeien… Wel een risico, maar het is ook leuk om te ontdekken wat er uit een plantje komt.
Ik vind het leuk om niet alleen door te wandelen Pelgrim te zijn, maar ook door rond te kijken en te ontdekken wat God heeft geschapen en hoe. Je daardoor te laten verrassen is ook pelgrimeren. Het tijdschrift Klooster heeft een heel blad gewijd aan Pelgrimeren. Mooi wat het voor iedereen betekent. Het is vooral onderweg zijn met God, op welke wijze dan ook. Hem leren kennen en jezelf leren kennen door Hem, mooie reis gewenst…
We zitten in de periode rondom het Paasfeest: De overwinning van het Leven op de dood. Zo onvoorstelbaar mooi en vreugdevol!!! Gezegende dagen…
