Vanochtend had ik een gesprek in Dubbeldam om 9.00u en ik besloot er lopend naar toe te gaan. Omdat de afspraak lekker op tijd was, liep ik voor 9.00u buiten. Lang geleden dat ik dat gedaan had. Eigenlijk kwam de klad erin toen ik besloot de Ommetje-app niet meer mijn dagritme te laten bepalen. In de tijd van de Ommetje-app kreeg je extra punten voor het starten met je wandeling voor 9.00u. Ik gebruikte die tijd ook om te luisteren naar de ‘BiddenOnderweg’-app. Ook dat raakte toen in het slop. Je zou kunnen zeggen dat ik het kind met het badwater had weggegooid. (Laatst hoorde ik iemand zeggen: het badwater met het kind weggegooid, wat een nogal komisch, maar ook pijnlijke uitspraak was).
Vandaag dus ook de app ‘BiddenOnderweg’ maar weer geopend en ik werd geraakt door wat de lector zei vooraf aan het voor de tweede keer lezen van Johannes 12: 24-26. In dat Bijbelgedeelte staat: Als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft het één graankorrel, maar wanneer hij sterft, draagt hij veel vrucht. Wie zijn leven liefheeft verliest het, maar wie in deze wereld zijn leven haat, behoudt het voor het eeuwige leven. Wie mij dient, moet mij volgen: waar ik ben zal ook mijn dienaar zijn, en wie mij dient zal door de Vader geëerd worden. De lector zei: “Denk erom, terwijl je deze lezing opnieuw beluistert, dat Jezus hier geen preek ten besten geeft- dit zijn niet zomaar woorden; immers, terwijl Hij dit zegt, maakt Hij zich klaar om zich volledig te geven voor jou en voor mij.
Ik werd geraakt door die woorden. Deze tekst zag ik vaak als opdracht om ook veel vrucht te dragen. Maar ik bedacht nu: volgens mij gaat het hier over Jezus die zal sterven. Hij verliest Zijn leven en sterft om zo veel vrucht (lees: genezing en heling voor deze wereld) te dragen. Hij zegt tot ons: kies voor het leven met mij, wees mijn volgeling. Ga niet krampachtig proberen vrucht te dragen of denken dat jij het bent die de wereld moet redden. Nee: wees dienstbaar aan Hem en je zal door God geëerd worden. Je krijgt een plek bij God, door Hem te volgen. Gewoon heel simpel.
Vandaag in Trouw vertelde een vrouw van 73, die borstkanker had gekregen: “Ik zien een pad voor mij, een zandpad, geen asfalt, die weg is voor mij, die moet ik gaan. Ik focus nu op de Eeuwige. Soms komen er zijpaden, maar dat is niet de weg… Na een retraite in het Dominicaner klooster in Huissen ontdekte ze in een tekst dat een koepelbouwer zich moet focussen op het middelpunt. Dat is voor haar de Eeuwige en die zoekt ze elke dag weer tijdens haar stiltemoment. Zij vindt rust bij Hem ook al staat ze met beide benen in de realiteit.
Ik vond het mooi dit te lezen. We zijn soms krampachtig bezig met het verdienen van hemelpunten… Niet nodig. Laten we Jezus volgen…
2 comments for “Over de graankorrel”