Afgelopen week waren we op Schiermonnikoog. Niet de eerste keer. Eerder waren we al op Schier, maar het was ons nog nooit gelukt om bij het klooster binnen te gaan. In de periode van Corona was het dicht. De andere vakantie waren ze aan het verbouwen en kon je niet bij een gebedsdienst zijn. Dit jaar hadden we geluk. Ons verlangen was nog wel aanwezig. Zij zijn de monniken die eerst in Abdij Sion (waar nu Nieuw Sion is) in Diepenveen woonden. Het klooster is nu wel toegankelijk. Ze kunnen gasten ontvangen en de hele week kan je elke dag twee vieringen meemaken. Je kan meedoen aan de Vesper om 17.30u en de Completen om 19.30u.
We besluiten dinsdag naar een Vesper te gaan. Een kwartier voor aanvangstijd kan je naar binnen en zoals het goede Hollanders betaamt, zijn wij ruim op tijd bij het klooster. De structuur is duidelijk aangegeven. Route met pijlen. Voor de boekjes, speciaal gemaakt voor de vesper op dinsdag, geldt: zijn ze op, dan is het vol. Zo te zien helpt het boekje ons door de liturgie. De deur van de kapel heeft een glas in lood raam met een moderne afbeelding van een kruis”. In de hal een glas in lood raam met een beeld van een zaaier. Het doet denken aan het raam in het kapelletje bij Hoeve ter Vorsel in Bladel, waar wij jaarlijks ons familieweekend hebben. Na ons volgen nog wat andere bezoekers. Ook zij zijn wat onwennig. Het lijkt erop dat zij logeren in het gastenverblijf. Even voor half zes komt de eerste monnik binnen. Na hem volgen nog twee anderen. (Gek ik dacht dat er zes monniken waren. Bij het nazoeken zijn het er vijf, waarvan één een kluizenaar is.)
We beginnen en volgen de liturgie. Het blijkt altijd weer ingewikkeld om mee te doen. De monniken zijn niet de sterkste zangers, de melodieën ons onbekend en wanneer moet je nu wel en wanneer moet je niet zingen. Na de viering is er nog een kwartier stilte. Mooi, maar ook fijn want de regen komt net met bakken de hemel uit.
Toch merken we dat de manier van zingen ons wat minder aanspreekt. Bij Nieuw Sion waren ook de liederen vertrouwd en dat mis je hier. Toch is het ook mooi om te ervaren dat mensen zo dicht bij God leven. Dagelijks zeven keer op een dag tijd vrijmaken om zich te richten op God.
We gingen terug naar ons huisje op vakantiepark De Monnik. De regenbui was ondertussen voorbij.