Meestal schrijf ik één keer in de twee weken een blog. Door vakantie was het ritme al een beetje verstoord. Ik had nog geen blog geschreven vooraf aan Graceland. Ik dacht dat daar wel het een en ander zou gebeuren waarover ik kon schrijven. Zeker waren er hele mooie, leuke, grappige momenten. Zoals het vijf keer op de dag na een ding dong een oproep om te dansen. Fantastisch dat dan bijna iedereen op het terrein een minuut danst en daarna weer verder gaat met waar hij/ zij mee bezig was. Het medewerkersfeest met een samengestelde band, die twee uur samen heeft geoefend en prachtige nummers zingt. Het optreden van Gungor was weer een feestje. De spoken word van Joel McKerrow. De ontmoetingen met vrienden en nieuwe mensen. De mooie bijeenkomsten bij De Stilte en de Tuinkamer. Ik heb een goed festival gehad. Maar het is er niet van gekomen om een blog te schrijven.
Ik had dit keer ook redelijk veel energie over, dus zag ik het ook zitten om met mijn ‘woensdagwandelgroep’ mee te gaan. We zouden van Velp naar de Posbank lopen en vandaar naar Rheden. Genieten van de heide, die volop in bloei staat. Vanaf Velp loop je langs een beek, een waterval en door de Beekhuizense bossen. Vanuit het bos kom je bij de parkeerplaats De Zijpenberg, daarnaast een plek met prachtig uitzicht over de heide. We besloten op het veldje onder de bomen te lunchen. Twee van ons hadden een bankje in de schaduw bemachtigd, de rest zat op de grond onder een boom. We genoten van de lunch, die steeds uitgebreider wordt en het mooie plekje. Aan de zijkant van het veldje stonden regelmatig fietsers stil om van het uitzicht te genieten. Ook kon je daar prima je fiets parkeren. Op een gegeven moment komen er, vlak voor ons veldje, twee mensen met hun fiets aan. Op een klungelige manier proberen ze hun fiets te parkeren, maar op die plek gaat het niet zo makkelijk. Wij vallen bijna om van verbazing,. Waarom daar? De plek waar de andere fietsen geparkeerd staan, heeft een veel steviger ondergrond en twee van die fietsen bederven ons uitzicht en dat van al die andere mensen, die willen genieten van de natuur. Eén van de mensen, die op een bankje zitten, ziet dit allemaal vlak voor haar neus gebeuren. Ook zij is verbaasd en spreekt de man, die snel een leeggekomen bankje wil bezetten, aan. Het mag niet baten. De fietsen blijven staan.
We verbazen ons, dat mensen niet nadenken of alleen aan zichzelf denken. Op de één of andere manier triggert het iets in mij. Ik weet niet goed wat. Ik bedenk dat ik het lastig vind om mensen aan te spreken. Zeker als er geen regels zijn en je met elkaar tot een oplossing moet komen met wederzijdse instemming. Het is lastig om te zien, dat we steeds minder rekening met elkaar houden. Wat ik ook merk is, dat ik het lastig vind om mensen te begrijpen. Waardoor komt het dat we alleen aan onszelf denken…en ook niet meer reageren op signalen, opmerkingen die andere mensen maken. Het is zo anders dan wat je zelf geleerd hebt, hoe je je wordt geacht te gedragen, nl. houd rekening met elkaar…