Als jullie dit blog op zaterdag lezen, zit ik met een groep In de Abdij Maria Toevlucht in Zundert. Abdij Maria Toevlucht is onderdeel van de Orde der Cisterciënzers van de Strikte Observantie, beter bekend als trappisten (dat laatste klinkt een stuk vrolijker). Zij leven volgens de Regel van Benedictus. Hoofdaccent in die Regel is het “Ora et labora”: “bid en werk”. Zo wordt er heel de dag op vaste tijden gebeden, en ja: ze maken bier!. Mooi om de stilte, de gebeden, een keer mee te maken. De rust hoop ik wel te vinden. Ik heb de afgelopen week veel aan de voorbereidingen gedaan. Door allerlei andere uitstapjes, was het lezen van een boek, het samenvatten en het in een behapbare vorm gieten van de inhoud voor de deelnemers, blijven liggen. Ik heb veel buiten gewerkt in de Nieuwe Dordtse Biesbosch en bij het nieuwe groene kerkplein. Ook onze eigen tuin kon wel een opknapbeurt gebruiken, gelukkig las ik over dat laatste, dat het nog net een weekje te vroeg was om alles aan te pakken, dus dat was boffen… Het weer nodigt ook uit om veel buiten te zijn. Zo had ik gisteren nog een wandeling bij Meijendel, Wassenaar. Heerlijk struinen door de duinen en over het strand. Wat is Nederland toch mooi!
Het overnachten in een klooster, meedoen aan de gebeden en de stilte zijn vormen, die mij steeds meer aanspreken. Ook zijn we in de vastenperiode aangekomen en dit jaar wil ik weer vasten. Vorig jaar kwam het er niet van en ik merk dat ik dan toch wat mis. Het is goed je te bezinnen. Stil te staan bij wat je hebt. Het is voor mij altijd wel een zoeken naar welk vorm kies je dan. Ik probeer in elk geval niet te snoepen, maar de eerste dag ging ik al voor de bijl. Keuzes maken, maar ook de andere huisgenoten erbij betrekken, moet je tijdig doen. Niet impulsief, dat merk ik dan wel weer. Het gaat ook om het besef dat dat wij zoveel hebben om dankbaar voor te zijn. Daarnaast is het belangrijk om vanuit je rijkdom te delen. Toe te leven naar Pasen.
Voor het weekend heb ik veel gelezen over de woestijnvaders en – moeders. Hun leven in de stilte van de woestijn, in de stilte van hun hart, waar God is, maakt veel indruk op mij. Maar ook het onophoudelijk bidden, dus ook bidden wanneer ik dit schrijf, wanneer ik iets maak, wanneer ik met mijn dochter koffie drink. In alles: God voor ogen hebben. Ik heb nog zo veel te leren, maar mag ook weten: ik ben goed genoeg!
het bovenstaand plaatje vond ik op de website van de Oud-Katholieke Kerk in Haarlem. Mooi om te zien hoe deze periode voor Pasen in vier symbolen wordt samengevat.
(Aswoensdag – Oud-katholieke parochie van Haarlem )
1 comment for “Leven in afzondering”