Omdat de vriendin van mijn jongste zoon een finissage (een feestelijke afsluiting van een tentoonstelling) in Apeldoorn had en mijn zoon daarbij muziek mocht maken, bedachten we dat het leuk was om daarbij aanwezig te zijn en om een paar dagen naar Beekbergen te gaan. Zo waren we al dicht bij Apeldoorn en konden we nog wat andere dingen in de buurt doen. We waren beiden behoorlijk verkouden en sliepen de nachten slecht, maar toch lieten we deze korte vakantie ons niet ontnemen. We besloten de eerste dag naar Paleis Het Loo te gaan, dan waren we in elk geval binnen en liepen we niet ergens in de bossen in de regen en de kou. Het paleis heeft natuurlijk allemaal kamers ingericht met meubels van weleer. De vorsten moesten indruk maken op de Fransen. Veel pluchen meubels, schilderijen met prinsen en prinsesjes, feestelijk gedekte tafels, groteske porseleinen en glazen kroonluchters en geweien van afgeschoten herten. Het hoogtepunt was het uitzicht op de tuin vanaf het dak. Toen we daar stonden begon het net te sneeuwen. Natte sneeuw, maar het is dan toch een momentje! Natuurlijk is de tuin in de zomer nog mooier, maar dit is een tuin die bij een paleis hoort.
Het paleis heeft een groot, nieuw deel aangebouwd met veel marmer, een grote hal, winkels en ruimtes voor exposities. Zo was er dit keer de mogelijkheid om de Reigning Queens: vier koninginnen te bekijken. Andy Warhol maakte deze zeefdrukken in de jaren 80. Op de zeefdrukken zijn vier regerende koninginnen uit die periode te zien: de Nederlandse Beatrix, de Britse Elizabeth II, de Deense Margrethe II en koningin Ntombi Twala van Swaziland. Van elke koningin waren er vier zeefdrukken. Toen ik daar liep, zei een meisje van een jaar of acht tegen haar vader: “O, deze is gestolen”, haar vader gelijk: “Nee, hoor, deze zijn niet gestolen”. Ik vertelde dat het meisje wel gelijk had, maar dat ze niet hier waren gestolen, maar in Oisterwijk. Waarop de vader reageerde tegen het meisje: “In een ander ver land.” Nee papa, geen Oostenrijk, maar Oisterwijk in Brabant. Knap dat een jong meisje gelijk de zeefdrukken herkende. Zo belangrijk is het ook om kinderen kennis te laten maken met gebeurtenissen om hen heen. Kinderen moeten leren wat waardevol is, wat je moet behouden. Of dit nu een kunstvoorwerp is of de vrijheid om je eigen keuzes te maken. Daarom is goede journalistiek belangrijk. Het onderbouwen wat waar is en aantonen wat fake is. Zeker in deze tijd komt er veel op ons af. Gisteren ging het er in de preek nog over dat taal en hoe er over dingen wordt gesproken, grote invloed heeft op ons denken. Hoe we langzaamaan zijn gaan geloven dat asielzoekers criminelen zijn en een gevaar voor onze kinderen, dat Marokkaanse jongeren hier de boel terroriseren. Leugens en onwaarheden. En hoe moeilijk is het om dit gedachtengoed weer ongedaan te maken met feiten en echte eerlijke verhalen. We gaan over grenzen in ons taalgebruik, maar als je er iets over zegt, voelt men zich aangevallen. Toch denk ik dat we niet achterover moeten leunen en zeggen: het valt wel mee. Zonder activistisch te moeten zijn, moeten we wel de waarheid blijven vertellen.