Eigenlijk had vandaag een column moeten komen over een ervaring bij Nieuw Sion. Maar het is bijna Kerst en het is een Kerst met hindernissen… Wat zeg ik: hindernissen? Laten we het zo zeggen; veel mensen roepen: “kunnen we zo nog wel Kerst vieren? Het is niet gezellig met zo’n klein groepje en het moeten verdelen van je kinderen over twee dagen… en dat al voor de tweede keer. We moeten zelf koken, want restaurants zijn dicht. We moeten het doen met een jurk, die we vorig jaar ook al aan hadden, kerstcadeaus alleen nog maar online of over de grens kopen. O, ja en de kerkdiensten zijn ook allemaal digitaal. Het is niet meer zoals het was….”
Hoezo? Zoals het was?
Zo ongeveer 2000 jaar geleden liepen een man en een vrouw vanuit hun woonplaats naar een stadje, Bethlehem. De vrouw was hoogzwanger, maar ze moesten. De onderdrukker wilde graag weten hoeveel mensen er in zijn rijk woonden, en ja, dan krijg je een volkstelling. Dat hadden wij vroeger ook, toen ik jong was… 1971 was de laatste, maar wij moesten een vragenlijst invullen en opsturen. De volkstelling, die de Romeinse keizer wilde, was iets anders geregeld. Je moest terug naar de plaats van je voorouders. Omdat de man, Jozef, oorspronkelijk uit Bethlehem kwam, moesten ze daar naartoe. Nou zij waren niet de enig nazaten van Isaï, de vader van David. Er waren er nogal wat. Dus alle overnachtingsplekken waren bezet. Ze konden niet terecht bij familie, in herbergen of waar dan ook. De meest beschutte plek was een soort stal, niet zo romantisch, zoals ze nu in de winkel staan, maar meer een door stenen afgebakende plek. De stenen hoog genoeg opgestapeld, zodat de roofdieren niet bij de schapen konden. Omdat de schapen in het veld waren met de herders, was deze plek leeg. Zo goed en zo kwaad als het ging, maakten ze een plek om te gaan slapen. Het werd een onrustige nacht, want die nacht werd Jezus geboren. Ja, zo was het….
Eigenlijk zouden we hier bij stil moeten staan. Ik bedenk, terwijl ik dit schrijf, dat er in deze tijd heel veel mensen op de vlucht zijn. Gezinnen die in armoede leven, voor de kinderen niet eens genoeg geld om (winter)kleren te kopen. Zoveel mensen op deze wereld, die nog niet eens een eerste vaccinatie hebben gehad, laat staan dat ze al kunnen ‘boosteren’. Mensen voor wie oorlog dreigt. Landen waar verkiezingen niet eerlijk verlopen. In veel gebieden sterven kinderen van de honger of omdat er onvoldoende medische zorg is.
Ik geloof niet dat we al deze problemen zomaar kunnen oplossen. Dat is ook niet de moraal van dit verhaal. Maar ik kan soms niet meer zo goed tegen al dat gezeur.
Gisteren hoorde ik een bemoedigend lied: Blessings van Hollow Coves, een duo uit Australië. Voor mij is een belangrijke regel in dit liedje: Er zijn voor jou overal om je heen zegeningen, open jezelf voor wat je hebt. Laat het licht naar binnen schijnen. En houd je vast aan degenen waar je van houdt, houd ze dicht bij je….
We wensen jullie fijne, gezegende kerstdagen, waarbij we stil staan bij de geboorte van Christus. We hopen dat je het kan vieren met je geliefden, houd ze vast, in elk geval in je hart! Klaas Hemke, Tjitske, Jeanette en Jaco
link voor het lied: Hollow Coves – Blessings (Official Audio) – YouTube