Onlangs hield Wim van der Veer, onze oud-voorganger een preek waarin het beeld Homeless Jesus , gemaakt door Timothy Schmalz, aan de orde kwam. Timothy Schmalz is een Canadese Beeldhouwer en Katholiek. Het beeld laat Jezus zien, liggend als een dakloze op een bankje, omhuld met een deken. Alleen de doorboorde voeten zijn te zien, een glimp van zijn gezicht. Het gaat over Mattheus 25: Dat wat je voor de hongerigen, dorstigen, naakten, eenzamen, zieken en gevangenen hebt gedaan, heb je voor mij gedaan. Een duidelijke provocatie aan de kerken. Vandaar dat de kerken, die hem het eerst aangeboden kregen, weigerden. Ook bij kerken waar hij wel werd geplaatst, werd geprotesteerd. Het beeld is nu op ruim honderd plekken over de hele wereld te zien.
Dat wat je voor de hongerigen, dorstigen, naakten, eenzamen, zieken en gevangenen hebt gedaan, heb je voor mij gedaan.
Het beeld roept wat op, maar wat doen we ermee? Zijn wij er voor onze naasten, onze vijanden. Zijn wij er voor de dakloze, in mijn geval, een letterlijk spraakloze man, die in Coronatijd een horloge wil kopen, maar alleen een plastic fles heeft met los geld en daarmee wil betalen? Zijn wij er voor de vluchtelingen, die op elkaar gepakt zitten in tenten in een overvol kamp, die met 80 man een wc moeten delen in Coronatijd? Hebben wij het geduld met de mensen, die geen 1,5 meter afstand houden, die rennen om als eerste bij de kassa te zijn. Of die mensen die zeggen, als ze geen afstand houden: maar ik heb geen Corona…
Dit beeld vraagt om een wonderlijke omkering, iets wat niet logisch is, wat niet in ons mensen zit, maar van God komt. In de dagelijkse praktijk valt het niet mee om ook maar een klein beetje te lijken op Jezus, in Zijn voetsporen te lopen, om er werkelijk te zijn voor de ander…
