Vandaag dacht ik na over waar mijn blog over zou moeten gaan. Ik kon niet snel iets bedenken, er is de laatste tijd door zoveel mensen al zoveel gezegd. Vaak pak ik dan mijn telefoon om te kijken naar foto’s die ik heb gemaakt met het idee: mogelijk een mooi onderwerp voor een blog. Ik was er nog niet aan toe gekomen, maar toen ik mijn mail opende, zag ik een kop bij een mail van Nico de Fijter (Nederlands Dagblad): “Waarom zou je eigenlijk het nieuws nog volgen?”. Deze kop triggerde mij, omdat het perfect aansloot bij een opmerking van een medewandelaar bij de wandeling die we gisteren liepen bij de Roovertsche Leij, in de omgeving van Goirle, Noord-Brabant. Hij vertelde dat hij alleen nog maar de koppen las en had dan het idee waar het artikel overging. Hij zei: welke invloed heb ik erop dat er één of andere schreeuwerd in Amerika president wordt. Hij had het duidelijk opgegeven en hij is vast niet de enige. Veel nieuws maakt ons machteloos. De wandeling liep langs een oorlogsmonument ter nagedachtenis aan een vijftal jongemannen, doodgeschoten in de Tweede Wereldoorlog. Hun vrienden werden afgevoerd naar verschillende kampen. Sinds de bevrijding in 1945 komen ze jaarlijks op de plek waar het onrecht is geschied. We spraken over wat er momenteel in Syrië gebeurt, is het hoopvol of een leugen. Wie kan je vertrouwen in een land waar 50 jaar onderdrukking is geweest en als je iets deed dat de regering niet zinde, je in een gevangenis werd geworpen met vergeetputten en ingemetselde cellen. Waar mensen werden gemarteld en gedood om ze vervolgens in stukken te hakken.
Ons oog was ook gevallen op een stuk in de krant: Man uit Oosterhout verdacht van minstens 60 gevallen van seksueel misbruik en het maken van kinderporno. Afgelopen week ook een korte documentaire over iemand die werkt bij Meldpunt Kinderporno. Hij moet, als er een melding is gedaan de beelden bekijken, analyseren en documenteren en vervolgens de host waarschuwen en verzoeken de beelden te verwijderen en bij strafbare feiten melding doen bij de politie. Als reactie hierop zei iemand: kinderen kunnen niet meer onbevangen jong zijn, we moeten kinderen leren dat het gevaar ook bij hun in de buurt kan zijn, dat ze eigenlijk niemand kunnen en mogen vertrouwen.
Ik weet het zijn geen mooie verhalen, leuke anekdotes. Het is wel informatie die op ons af komt en waar we zo weinig aan kunnen doen. Er is zoveel duisternis, zoveel onrecht, zoveel pijn. Ik heb ook geen pasklaar antwoord. Ik weet alleen dat juist vanwege de ellende, het verdriet, de pijn, de rauwe werkelijkheid van deze tijd, Jezus kwam om licht te brengen. Wij zien het lang niet altijd dat licht, daarom is Kerst, het werkelijke Kerstfeest, ontdaan van alle bomen, glitter en eetfestijnen, een goede herinnering, elke keer weer bedenken: Hij bracht ons Licht!
Ik wens iedereen mooie feestdagen toe en tussen alle activiteiten en verplichtingen: sta eens een momentje stil bij de komst van Jezus zo’n 2000 jaar geleden.
Afbeelding komt van deze website: Eindelijk positief nieuws! – ATTC website