Er zijn nu enkele Pelgrim groepen in het land. Hieronder het verslag van Mariët die al jaren deelneemt aan zo’n groep.
Sinds januari 2007 komen wij vieren, 2 mannen en 2 vrouwen , 4x per jaar bij elkaar.
Ik noem het onze “Praetgroep” . We delen met elkaar de dingen die ons raken, waar we blij mee zijn, of wat ons verdrietig maakt, de mooie gebeurtenissen en waarmee we lopen te tobben.
We wonen een behoorlijk eind uit elkaar en beginnen de avond met een maaltijd, die één van ons heeft klaargemaakt, de koetjes en kalfjes komen ter sprake, er wordt veel gelachen en met volle buik en een goed glas wijn vervolgt de avond zich op een wat serieuzere manier. Twee van ons zijn aan de beurt om te vertellen hoe het met ze gaat. Soms denk je: met mij gaat het prima, niets bijzonders te melden… maar ineens drijft er dan iets boven, waarvan je niet wist dat het er zat: goed om te delen! Of aan de anderen te vragen hoe zij ergens over denken. Ik heb bv wel eens op een kruispunt in mijn leven gestaan, wist niet welke kant ik op moest. En dan is het goed dat deze mensen, die mij inmiddels aardig kennen, me kunnen bevragen, adviseren, bemoedigen en aan het eind van de avond voor me bidden, want zo eindigt de avond altijd: met gebed voor elkaar.
We hebben alle vier een boekje waarin we kort opschrijven wat we met elkaar hebben gedeeld, wie er wat zo heerlijk heeft gekookt en de datum van de volgende keer. Tussendoor trekken we niet veel met elkaar op. Maar de avonden van de Praetgroep zijn me zeer dierbaar en alles moet er voor wijken, want zo trek je daadwerkelijk steeds een stukje met elkaar op. Kan het iedereen aanbevelen!
Mariët
Ierlandervaring
Onlangs ben ik (Victor) weer eens in Ierland geweest. Een wandelretraite van De Spil. Ik ben er voor de 8e(?) keer. Ik hou van inspirerende plekken. Ierland, Down Patrick, het kleine gehucht Ballydugan is er zo een. Opnieuw hebben de woorden van Saint Patrick mij geraakt, aangesproken. De eenvoud en diepte spreken hun eigen taal. St. Patrick, Paddy voor de Ieren is eigenlijk nog overal present.
Na het morgengebed is er het (Iers) ontbijt., Jazeker, inclusief de worstjes, gebakken eieren, bacon en gebakken tomaten. Daarna bespreken we een boek over St. Patrick en de Keltische spiritualiteit. met een tekst van de dag gaan we dan op pad. Naar de bergen of een wandeling langs het strand, een dag naar Belfast of een tocht naar het kleine kerkje waar hij voor het eerst preekte.
Alle zintuigen kunnen waarnemen dat God er is en dat Zijn goedheid present is in heel de wereld. Dus weg van het versteende verstandelijke en openheid voor God als Schepper. Dat is een prachtige aanvulling op onze vaak uitsluitend verstandelijke wijze van reageren. Hier in het westen zijn we vaak bezig met de vraag waar God dan toch is. Een (Keltische) gelovige kijkt je verbaast aan bij zo’n vraag en zal je vragen: zeg me waar Hij niet is…
Keltisch gebed om zegen
Zegen voor mij, o God
de aarde onder mijn voeten.
Zegen voor mij, o God
de weg waarop ik ga;
Zegen voor mij, o God
wat mijn verlangen zoekt,
U die in eeuwigheid bent,
zegen voor mij mijn rust.
Zegen voor mij datgene
waarop mijn geest zich richt,
Zegen voor mij datgene
waarheen mijn liefde gaat;
Zegen voor mij datgene
waarop mijn hoop zich stelt,
O Gij Koning der koningen,
zegen voor mij mijn oog!