De mens: een gewoontedier

De mens zit gek in elkaar.  Begin juli kamperen Gerhard en ik een paar dagen bij het klooster Nieuw Sion bij Diepenveen. Elke dag zijn er in het klooster vier gebeden/ vieringen. We proberen ze te volgen. Het middaggebed van 12.00u mogen we overslaan van onszelf, dan zijn we meestal onderweg… Nog even ter aanvulling: ontbijt en avondeten doen we ook bij Nieuw Sion, er wordt voor ons gezorgd…

Ik merk dat ik in een soort Flevo-dorpskerk-/ Gracelandfestival-mood zit…

Tot mijn grote verbazing ben ik elke ochtend vroeg wakker, tenminste: ik vind zes uur vroeg. Het lukt mij zelfs om meerdere keren een ochtendwandeling te doen vooraf aan de viering. Ik merk dat ik in een soort Flevo-dorpskerk-/ Gracelandfestival-mood zit. Dat is altijd vroeg opstaan, douchen voor alle anderen, op tijd zijn voor de ochtendviering. Na de viering het ontbijt… Het verwondert mij, ik mag hier gerust uitslapen, ben nergens voor verantwoordelijk… en toch.

Gelukkig is de invulling van de dag verder wel aan ons, toch…  Als we op zaterdag na een bezoek aan Deventer om vijf voor zes het terrein op rijden, wil Gerhard toch wel graag naar het avondgebed van 18.00u. Het is gek dat je zo snel in zo’n ritme vervalt en ik niet alleen. Het is ook goed zo’n ritme. Het geeft structuur aan je dag, aan je leven. Het is mooi als je dat vast kan houden. In gesprek met medekampeerders blijkt wel dat we dat nu juist zo moeilijk vinden. Maar soms moet je gewoon doen.

Als we thuiskomen gaan we in elk geval elke dag uit de profeten lezen, beginnend bij Hosea, want daar waren  we bij de avondvieringen op Nieuw Sion gebleven.

De gebruikte afbeelding is van het gewoontedier uit een reclame van de ASN-bank