Als jullie dit lezen zijn de verkiezingen achter de rug. Ik kan jullie niet meer beïnvloeden in de keuze die jullie maken. Zelf zit ik als ik dit schrijf nog met de nodige dilemma’s in mijn hoofd. Mogelijk hebben die bij jou ook een rol gespeeld. Ik heb altijd de wens om op een Christelijke partij te stemmen. Dat heb ik denk ik een beetje van thuis meegekregen. De generatie onder ons heeft dat veel minder. Zij kiezen zonder schroom een partij, waar het Christen zijn niet in de statuten staat, maar kiezen op de thema’s en het programma van een partij. Wat ik de afgelopen jaren zie is een verrechtsing in de samenleving en dat vind ik zorgelijk. (Ik breng hiermee geen stemadvies uit en je mag er zeker anders over denken) Dingen die eerder niet gezegd mochten worden, worden nu door veel meer partijen benoemd. Het asielbeleid is daar een voorbeeld van. We kijken vooral naar oplossingen en problemen op de korte termijn. In de verkiezingscampagne wordt vooral ingespeeld op onderbuikgevoelens van de kiezer. We vergroten de problemen (en heus: ze zijn er die problemen), maar als de oplossingen ons vervolgens iets kost, geven we niet thuis of als het ons op termijn iets zou opleveren, dan duurt dat toch te lang om aan te pakken. We draaien daarbij in een cirkeltje rond. Een redelijk veilig voorbeeld hierbij is het Openbaar Vervoer en de drukte, met gevolg files op de weg. Heel veel mensen pakken de auto, omdat het OV hen niet brengt van plek tot plek. In Coronatijd was het OV minder aantrekkelijk omdat je óf teveel op elkaar gepakt zat in het OV óf dat de kans bestond dat er geen plek was, omdat je op afstand moest zitten. Veel mensen hebben toen de auto gepakt. We konden en mochten en moesten zoveel mogelijk thuis werken. Alles een verademing voor het milieu. Nu we echter een kleine twee jaar verder zijn, gaat iedereen weer naar het werk of school met de auto. Het OV heeft zeker een moeilijke tijd achter de rug en je ziet dat belangrijke verbindingen opgeheven zijn. Dit komt ook door de keuze om het aanbieden van het OV via een aanbesteding te doen. Het is zelfs zo dat in Zeeland niemand, dus geen enkele vervoersmaatschappij heeft gezegd: “ik wil wel met mijn bussen bij jullie in de regio rijden.” Dit is voor heel veel mensen, die afhankelijk zijn van het OV, een probleem. Met mijn wandelgroep op de maandag gaan we met het OV naar het beginpunt van de wandeling en bij het eindpunt van die dag gaan we weer met het OV naar huis. We zien de verschraling van het OV in toenemende mate. Lange wachttijden, buurt- of belbussen. Soms lukt het niet eens om met OV naar een beginpunt of weer naar huis te rijden.
Samengevat: Minder OV betekent meer auto’s, meer auto’s meer files, meer files, meer wegen, meer vervuiling en minder natuur enzovoort. Om het maar niet te hebben over uitstervende dorpskernen, daardoor geen winkels in de buurt…en zo kunnen we wel doorgaan.
En nu weer terug naar mijn dilemma. Moet ik stemmen op een kleine partij met daarmee het risico vergroten op een rechts kabinet of kiezen voor een grote partij op links, in de hoop dat we dan wat socialer worden. Gisteren hadden we een preek, waarin de voorganger aangaf dat als we gaan stemmen, we in elk geval moeten stemmen voor een rechtvaardige samenleving, met zorg voor mens en dier en milieu. Dat heb ik op mij laten inwerken. Ook besef ik dat wij tijdelijke bewoners op deze aarde zijn en dat we een verantwoordelijkheid hebben om dit bezit goed over te dragen aan een volgende generatie. Dat we onze betrokkenheid op de ander moeten voorleven en dat wij hierin de handen en voeten van Christus zijn. Wat dat uitwerkt voor mijn keuze, ik weet het nog niet, ik ga maar een kieswijzer uitproberen, met het risico dat ik bij de Piratenpartij terecht kom.
1 comment for “Een zwevende kiezer”