Een ongemakkelijke oorwurm, dat is het. Je weet wel zo’n liedje dat in je hoofd blijft hangen. Dat verjaagd kan worden door een ander liedje zoals Europapa, maar dat ken ik niet goed genoeg en dat is het verschuiven van het probleem. Want dat is de andere oplossing voor een oorwurm: het hele liedje zingen.
Waarom ongemakkelijk? Afgelopen weekend hadden we met de kerk een weekend dat Bruis heette. Gemeenteleden die iets met kunst deden mochten hun werk exposeren, er waren lunch- en avondconcerten, een echte DJ en zaterdag overdag workshops. Daarover later meer.. Eén van de het aanleren van een gemeentelied. We hadden al een soort van lied: Wij komen samen tot Gods lof, God woont bij ons, houdt open hof…. (Vooral omdat de naam Open Hof er in stond zongen we het, het was een bestaand lied dat ons daarom paste). De schrijver van het gemeentelied is professioneel muzikant, componist, koordirigent en cabaretier. Dus daar kon het niet aan liggen, dacht ik zo. Maar een gemeentelied, dat ook wel aangekondigd werd als volkslied. Volkslied mochten we wel met een korreltje zout nemen, maar toch Dat schuurde en knaagde en daarom een goed onderwerp voor een blog dacht ik zo. De vraag was: moet je als gemeente een eigen lied hebben. Een club of vereniging dat begrijp ik nog wel. Een land ook, alhoewel er ook wel heel wat chauvinisme bij komt kijken. Mij staat nog bij dat Sinead o’Connor weigerde om in Amerika, tijdens de Golfoorlog, op te treden als vooraf het Amerikaanse volkslied werd gespeeld en onder andere daarom werd uitgejouwd door het publiek.
Maar goed, moet je als gemeente wel een eigen lied hebben. Ik merk dat ik bij mezelf hierover een angst voel dat het teveel navelstaarderij wordt. Kijkend naar hoe goed je als gemeente bezig bent, wat zijn je goede kanten. Je loopt het risico om jezelf op de borst te kloppen, maar ook om mensen buiten te sluiten. En hoe leuk het lied ook is, met heel duidelijk Christus in het midden, het blijft ongemakkelijk voelen. Het gaat dus vooral niet om de kwaliteit van het lied, de intentie van de schrijver. Het lied: wij komen samen tot Gods lof, kon ik met gemak ook elders zingen. Het gaat over christenen in het algemeen. Wat zij doen als ze samenkomen.
Psalmen 133 komt in mijn hoofd op. Hier gaat het over hoe goed het is om als kinderen van God elkaar lief te hebben
1 Een pelgrimslied van David.
Hoe goed is het, hoe heerlijk
als broeders bijeen te wonen!
2 Goed als olie op het hoofd
die neervalt op de baard,
de baard van Aäron,
en neervalt op de hals van zijn gewaad,
3 als de dauw van de Hermon
die neervalt op de bergen van Sion.
Daar geeft de HEER zijn zegen:
leven voor altijd.
Mijn bedenkingen blijven als je het als een gemeentelied elke zondag zou moeten zingen, wat grappend werd voorgesteld. Laten we in elk geval in onze liederen God de lof toe blijven zingen, elkaar liefhebben en een open hof blijven, waar iedereen zich welkom voelt en niet wordt buitengesloten. Die oorwurm ben ik nu kwijt. Nu heb ik ons oude “gemeentelied” in mijn hoofd zitten.
Jullie zullen wel nieuwsgierig zijn naar het lied. Het is geschreven door Harm Jan Schenkel. Hieronder volgt het:
Wij zijn aan elkaar gegeven
Om Gods wereld te beleven,
Te ontdekken, te creëren en te bidden
In de rust en ruimte van de tijd
Door samen eten en gezelligheid
Met onze gastheer Christus in het midden.
Hier is hoop voor nu en morgen
Ben je veilig en geborgen
Bezingen wij de dingen tot Gods lof
Want waar de Geest gaat waaien
Zal het feest oplaaien:
Samen vieren wij de Open Hof!
afbeelding komt van de website: Oorworm – Foto-chemie (weebly.com)