Zoals jullie in een eerdere blog hebben kunnen lezen heb ik een stilteretraite gedaan bij Klooster Nieuw Sion in Diepenveen. Een mooie tijd. De eerste dag kreeg je informatie over stil zijn, het klooster en de omgeving en het gebed. Hoe verder op de dag, hoe meer ik bedacht dat ik alle spullen die ik had meegenomen, niet zou gaan gebruiken. Stil zijn is niet je leven vullen met andere activiteiten. Zo bleef een leesboek het grootste deel van de tijd in de rugzak. De IPad, zodat ik huiswerk voor de cursus Geworteld leven zou kunnen maken, is niet aangezet. Ik heb niet eens om de wificode gevraagd. Ook een klein handwerk, want ook je handen moeten in conditie blijven, bleef in de tas. Maar mijn camera mocht er van mij wel uit. Ik had wel de afspraak met mijzelf dat ik hem alleen zou gebruiken als ik door iets werd geraakt. Zo ging hij dus mee op mijn wandelingen.
Van mijn vorige bezoek aan Nieuw Sion herinnerde ik mij, dat iemand mij op een bijzondere paddenstoel had gewezen. De naam wist ik al lang niet meer, maar wat zou het mooi zijn als ik deze schat vond. Ik had hem toen niet meer gezocht, we stonden namelijk op het punt van vertrekken, ik had dus geen idee hoe hij eruit zou moeten zien.
Toch nog onverwacht, wat verder van het pad, zag ik een groep paddenstoelen staan. Indrukwekkend groot. De mooie, golvende hoed. Niet kleurig, maar wel veel. Een mooie kring. In mijn herinnering had ik deze paddenstoel nog nooit gezien, dus dit kon hem wel eens wezen. Ik was gelukkig en geraakt… De paddenstoelen werden vanuit allerlei hoeken op de foto gezet. Nog steeds wist ik de naam niet, maar ik wilde mijn telefoon niet gebruiken. Naam zoeken kan altijd nog. En wat doet het ertoe. Hij was voor mij speciaal.
Natuurlijk zag ik nog meer inspirerende natuur, maar daarover later meer…
Ik had mijn schat gevonden. Ik genoot van de stilte en de omgeving.
Terug in Dordrecht liep ik weer mijn ochtendwandeling. Niet ver van huis stond een groep paddenstoelen. Ik liep er op af, het waren zo te zien dezelfde paddenstoelen als bij Nieuw Sion. De gewone krulzoom. Een veelvoorkomende paddenstoel in bos en heidegebied. Vooral bij berken…
Teleurgesteld: nee hoor. Ik had genoten van wat ik zag. Dus dat moment koester ik.
Ps. Later nog een keer de paddenstoelen via een app opgezocht, bleek de paddenstoel in de wijk een Paarssteelschijnridderzwam te zijn. Die bij Klein Sion, ik weet het niet. Deze naam klinkt in elk geval indrukwekkender. Maar ach: What’s in a name?
