De tijd vliegt. Toen ik terug van vakantie kwam, had ik het idee: ik kan over heel wat ervaringen uit de vakantie een verhaal delen. We zijn nu drie weken verder en ik heb het gevoel dat we alweer heel lang terug zijn en de ervaringen al lang achter ons hebben gelaten. Ik moet dan ook op mijn telefoon kijken naar “herinneringen” . Gelukkig komen er mooie plaatjes en filmpjes voorbij. De meeste foto’s heb ik met mijn camera genomen, die moeten nog verwerkt worden, maar af en toe nam ik ook een foto van wat ik op dat moment zag. Omdat we tijdens onze tijd in Barcelona geen bezoek hadden kunnen boeken bij de Sagrada Familia, hadden we de ruimte om andere dingen te bekijken. We kozen onder andere voor het MOCO, een museum voor moderne kunst. Daar was ik erg onder de indruk van een kunstwerk, waarbij je door een donker gordijn een ruimte binnenkomt met aan alle kanten spiegels (je staat dus ook op een spiegel). Voor de spiegels hangen rijen lampjes, die van kleur veranderen en daardoor verandert de ruimte voortdurend in een prachtig lichtspel met verschillende kleuren. Je weet niet meer wat werkelijkheid is en wat gespiegeld. Het is zeer indrukwekkend en je merkte dat mensen lang in de ruimte bleven. Het kunstwerk was gemaakt door Studio Irma en heette Diamond Matrix. Bij het kunstwerk schrijft zij:
Als mensen staan we onder grote druk. Maar sociaal gezien wordt falen niet geaccepteerd. Diamanten, gemaakt van koolstof, ondergaan ongelooflijke spanningen en komen tevoorschijn als glanzende juwelen en een van de sterkste materialen op aarde. Dat kan jij ook.
Deze installatie van honderden oplichtende diamanten drukt uit dat we deel uitmaken van een groter geheel en meer overeenkomsten dan verschillen delen.
Het leven is rommelig en moeilijk, maar het maakt ons sterker.
Wie zijn de diamanten in jouw leven?
De kunstenaar Irma de Vries, ja een Nederlandse, gelooft ook in connectivisme: je leert van anderen en van andere disciplines. Door het verbinden van verschillende kenniselementen en gebruik te maken van verschillende netwerken kom je tot nieuwe ideeën, verrijk je jouw kennis. Dat idee is niet nieuw. Dit werd in mijn tijd ook al in het onderwijs gebruikt en ik zei dat de studenten vaak meer leerden van de gesprekken die ze voor het schoolgebouw hadden, dan in het leslokaal. Dat is natuurlijk niet helemaal waar, maar we moeten het ook niet onderschatten. Het is belangrijk om verbinding te maken met anderen en te leren van wat zij te vertellen hebben. Al die verschillende geluiden vormen je, je groeit er door. Je krijgt een andere blik op een situatie als je vanuit verschillende perspectieven naar die situatie kijkt.
Mooi vind ik de vraag, die zij aan het eind stelt: Wie zijn de diamanten in jouw leven? Niet WAT, maar WIE? Die vraag mogen en kunnen wij ook aan onszelf stellen. Doe maar eens…