Het is vandaag koud en guur. Komt door de oostenwind, die soms gepaard gaat met harde windstoten. Heel wat anders dan vorige week. We zaten met het hele gezin in een huisje in Wolphaartsdijk. Natuurlijk was het wel winters, maar door een regelmatig tevoorschijn komend zonnetje ook wel erg aangenaam. Het was lekker om even buiten te zijn. We genoten tijdens een wandeling van de vele verschillende vogels, waaronder een ijsvogeltje, die ook nog eens poseerde. Dodaars, middelste zaagbekken, een groep kievieten, ik heb begrepen dat ze lang niet allemaal naar het zuiden trekken en nog meer soorten waarover we niet zeker waren. Winterkleed, zomerkleed, juveniel, mannetje… We leren als beginnende vogelaars èn als mensheid nog steeds veel bij. De natuur is ingenieus.
Mijn jongste zoon en zijn vriendin zijn van de kunst en ik zag een affiche van een tentoonstelling: Labyrinth of the Future in de Grote Kerk in Goes. Een labyrint spreekt mij altijd wel aan en zien hoe iemand dat vormgeeft leek mij ook mooi om te zien. Op naar Goes, het was voor mij al heel lang geleden dat ik daar was. Ik heb er stage gelopen, maar dat leek een eeuwigheid geleden, dus er was wel het een en ander veranderd. Zo kan ik mij niet herinneren dat ik ooit in de Grote Kerk was geweest. De kerk is mooi!! Zeker de moeite van het bekijken waard. Bij de tentoonstelling vielen we gelijk met onze neus in de boter. Een groep dansers deed net de generale repetitie voor aan het eind van de middag, want dan was er de fini sage van de tentoonstelling. Het was geen professionele groep, maar daardoor juist leuk om hen te zien dansen en bewegen. Het komt dan dichterbij, je kan je er meer in verplaatsen dan wanneer je naar het Nationaal Ballet kijkt of naar Scapino. De tentoonstelling was ook mooi. Met geknipte tapijten, kralen, knopen, stroken bont, kant waren paden gemaakt en de stammen bewerkt. Bij sommige stammen leek het alsof er paddenstoelen opzaten. In een ander hoekje van de kerk was met versierde takjes (waarschijnlijk gemaakt bij een workshop) een labyrint gemaakt dat je ook op die manier kon lopen. Ik hou van dit soort dingen.
Na een bezoek aan de verheven kunst, wilde mijn schoondochter nog even kijken voor wol voor een sjaal voor mijn zoon. We kwamen in een wolwinkeltje met een overenthousiaste verkoopster, die ons eerst lekker zelf liet kijken en vervolgens vol energie over haar producten ging vertellen. Ik ging uiteindelijk met een bol sokkenwol de deur uit. Ik had vast koude voeten…
Na nog wat toeristische plekjes, het haventje van Goes, het scholierencafé en popcentrum ’t Beest op de Beestenmarkt en de plek waar ik op een avond een potloodventer had gespot, gingen we weer huiswaarts. Er waren heel wat herinneringen naar boven gekomen. Goes laat nu een positiever beeld na, dan vanuit mijn stageperiode. Bijzonder dat dat in je hoofd gebeurt.
foto’s gemaakt door Jaco Boven