Om mij heen hoor ik regelmatig: het blijft maar regenen. Ook ik heb wel eens het gevoel dat het een behoorlijk somber, regenachtig najaar was. Weermannen en -vrouwen kunnen dat ook met cijfers aantonen. Mensen worden er somber van, zitten liever thuis en gaan minder naar buiten. Allemaal reacties op de grijze lucht. Toen ik in het najaar zeker wilde weten of er geen lichamelijke oorzaak was voor mijn somberen in die periode, vroeg de huisarts: “Wat als er niets uitkomt?” Waarop ik antwoordde: “Dan weet ik dat ik in het najaar altijd wat meer moe ben en dan moet ik maar meer naar buiten.”
Afgelopen maandag was weer de maandelijkse wandeldag en de voorspellingen waren winterse buien. Die ochtend, voordat we naar het beginpunt gingen, was de eerste bui al gevallen. De vraag is dan: “Ga je wandelen? Het zal koud zijn, nat, somber…!” Toch is de insteek: we gaan wandelen bij alle weersomstandigheden, dus ook bij sneeuw en regen. Er is geen slecht weer, alleen slechte wandelkleding oftewel: je moet je goed aankleden zodat je in dit geval warm en droog blijft.
Bij het vertrekpunt bij het Zwanegat (in de omgeving van Maasdam) voelde het fris aan. Voor de zekerheid had iedereen wandelstokken meegenomen, want een deel zouden we lopen door een weiland langs het water. En die plekken kunnen behoorlijk nat zijn. We liepen een stuk langs de dijk, duidelijk was dat er nog geen strooiauto was geweest, maar alles was goed te doen. Er brak zelfs een voorzichtig zonnetje door. De wind in de rug maakte het wandelen ook aangenamer. We liepen een mooi stuk langs de Binnenbedijkte Maas. Aan de overkant is het recreatiegebied Binnenmaas. de ondergrond was bevroren, dus minder last van de modder. We hadden een heel klein buitje op de dijk en pas in Maasdam een echte sneeuwbui. En dat terwijl we buiten koffie dronken, zittend aan een picknicktafel voor de bakker, die op maandag gesloten was. Degenen die nog geen regenbroek aanhadden, vonden het nu wel verstandig zich er in te hijsen. Na een paar honderd meter lopen in de al afnemende sneeuwbui, liepen we langs de Boezemvliet richting Puttershoek. We genoten van baltsende futen, kuifeenden, aalscholvers en andere watervogels. Vanaf Puttershoek naar ’s Gravendeel, volgens mij nog één klein buitje, maar zo minimaal, dat ik mij niet kan herinneren op welk moment. Het is even de capuchon op en en dan weer de capuchon af. We liepen op het dijkje langs de Oude Maas naar ’s Gravendeel. Uitzicht op het gebied dat heet: Gods Koninkrijk! Hoe mooi kan je het hebben. Lekker verwaaid, dik ingepakt en met modderige wandelschoenen, kwamen we aan in de koffiecorner van Voorwinden, een zeer chique kledingwinkel. (we waren een soort van modder op een vlaggenschip)
Bij thuiskomst vroeg Gerhard: “Heb je al die sneeuwbuien overleefd?” ’s Avonds zei hij ook nog: “Je hebt best wel een rood gezicht” “Tuurlijk”, zei ik, “dat is van al die zon, die vandaag heeft geschenen”
Een lekkere wandeldag dus, waarbij we mochten genieten van de schoonheid van de natuur. Van die mooie cadeautjes die je dagelijks krijgt van God, waar je dankbaar voor kan zijn. En elke keer weer blijkt dat je somberheid (en nattigheid) meer ervaart als je een hele dag binnen zit, dan wanneer je eropuit trekt.
We liepen vandaag een deel van het Biesboschpad, etappe Zwanepad-Kiltunnel; foto’s zijn van Helene Toepoel en Jaco Boven
1 comment for “Door de wind, regen en sneeuw …”